Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Niu stoaht iuse Buan wia vull inna Ahn (Ernte). Oabba datt eß joa vandage oallns annas woan! Ubbn Faile ßütt man doach kium näon Stuige oadda Hocken stoahn. Mett dä gräodn Maiggedäskas waiat nich bleoß maigget, nai, äok gluicks ubbn Faile dosken. Früha mosse man doach äok maia schwaidn. Dagg vo Dagg dänn Szoäßenbäom toähn, datt was äok fo stahke Käals Aboät, dä an’n pihk täog. Un oasse Kinna, was dat Buin’n iuse „Erholung“ in dän gräodn Feangen. Un nich bleoß Schwaid, nai, fahken hät’t äok Train’n kost!

Oabba niu goöt datt oalle medda Maschuin’n un in’n Handümmedraiggen. Un doach hätt ßick dä Ahn inne Länge togen. Joa, datt Wea eß wanksam, un dä gräodn Maschuin’ns könntet äok nich oalle schliuken! Szäoga ßunngads hoöat man upp watt Stihn dä Däskas ubbn Faile brum’m.

Doa dräop eck doach  ’n Szunndage, oasse eck  ’n bihdn näon Kampe schlüah, muin Noahba Fretz. Wui koäm’m int Küan! – „Noa, Fretz, wuß diu dänn vondge nicks maken?“ – „Nai, nai, datt hätt moe vo uinge Joahs ßäo stumpelig goahn, datt eck doavan abe ßinn!“ – Un niu votelle hoä van ßuina Szunndagsaboät!

„Wui heddn däomoal ßoän’n wankßam’m Szoamma. Datt Koan woll un woll nich roäh waian. Un just ubbn Szunndag schläog datt Wea ümme. – Oasse dä Käaklui wege woöan, gung eck hän un ßedde muin’n Haban ümme un voklüdan oannick Wänn hoä ’n bidn iudnannatogen was, dänn kön’n wui ühn gigen Oahmd inhaln. – Minske, eck häbbe muinlibe näo nich ßäo ubbn Szunndagmoahn schwait’t!

Just hadde eck dä leßtn Stuige ümmehocket, däo kaik eck moall richtig upp un ßäog teo muin’n Schrecken, dat’t an’n Hebn ganz duista uppstihgen was. Un datt kamm ßäo tänga haroba, datt eck inne Boäne packen mosse, ümme man uingamodn druige noa Hius teo kuhm’m. – Un niu was muine ganze Szunndagsaboät ümmeßüß, nai, ßä was teon Schadn wesen! Niu was dä Haban oäast richtig inreget! – Oasse wui dänn annan Dag geot Wea krihgen, kön’n dä Noahbas infoöan, un eck konn teokuiken! Giwisse eck häbbe muin’n Haban leßtn Ännes äok näo druige inkrigen, oabba van dä Szunndagsaboät ßin eck vanabe!“

Datt was Fretz ähnlich ßäo goahn oasse Fuilipp van’n Szubrinke. Datt was däomoals, oasse dä oäaste gräode Kruig iutbräok. – Fuilipp ßuin Öllst mosse äok gluicks wägg buit Militea. Ett was äok ßoan’n unbuistännigen Szomma oasse dütt Joah. Niu stoand dä Roggen ubbn Failan un was druige, obba dä Lui woöan knappe. Un ett was Szunndag! Vihle Lui woöan oall an’n Infoön! Un datt was doach niu Näotßake! Bleoß Fuilipp make kaine Anstalten. Dä Noahbas un Huialui koäm’m un wolln mett teopacken. Un dä Buistoa ßoll joa äok inna Käaken ßeggt häbbn, datt woöan „Näotwäake,“ un ett günge ümme dä „Ernährung des Volkes“. – „Äok dä Buistoa kann datt drüdde Giboatt nich iuda Kraft ßeddn!“ – Oabba dä Noahbas un Huialui heddn dä annan Dage kaine Tuit teo hälbn! Un dä Junge mosse Moandage wägg. –  „Steter Tropfen höhlt den Stein!“ Mett vodroätlicken Gißichte roäp Fuilipp vanna Stobn: „Dänn kruiget dä Pea von Wagen!“ – Un mett oalle Mann günket noan Faile!

Datt Faild händahl draif ett düht. Man haddet niu uilig! Ett günk in’n schlanken Drabb! Dä Innaföanste, ett was näo’n junget Pead, schmaidn Ähß inne Luft. Un dänn kraig dä Ubbafoha äok Lussen. Hoä hadde wall vonoahm’m, daddn annan Knecht dä Loädn inna Hand hadde. Dä Pea ßiusen aff un koäm’m in’n Galopp. Doa hulp kain Reobn un kain Häoln, kain Tuckan un kain Ruidn! Dä Lui sprüngen oäna noan annan achta van’n Wagen. Dä Wisabäom un dä Leddans makent dän Minsken noah! Oäst unna in’n Hagen koäm’m dä Pea teon Stoahn! Ett hadde glücket, datt kaina buißonnas watt affkrigen hadde! Äok Pea un Wagen woöan ßäowuit in Oanunge blibn!

Niu was dä äole Fuilipp, dä twasaff noan Faile kuhm’m was, äok teo Oat un Stih! Hoä packe dä Pea an’n Kopp, täog ßä harümme un ßeä: „Szäo, Lui, vandage ßin wui fäag! Oänmoall un nich wia!“ – Un datt hätt hoä fo ßuin ganzet Lihbn häoln!

Muin Gräotvah ßeä früha faken: „Eck häbbe muinlibe Wuihnachen kain’n Roggen maia ubbn Faile stoahn ßoän!“ – Un eck moäne düttmoall ßallt wall äok wia glücken!