„Iuse Bundespräsident küat platt“ (vermutlich Heinrich Lübke - 1963)

von

Heinrich Ottensmeier

 

Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Eck häbbet moe doach lüssen loaden un ßin vondahge vo acht Dahgen noa dänn „Westfalentag“ in Brakel foöat. Eck hadde doavan ßäovihl lesen un hoäat, un buißonnas tocke moe datt, datt doa oba dä „Kulturarbeit auf dem Lande“ küat waian ßoll. Eck mott ßeggen, datt moe datt nich moögget hätt, datt eck dä Roäse angoahn ßinn. Dä Katuffel heddn wui in’n Kella, un äok ßüß was bui dänn schlechten Wea in’n Goahn un ubbn Faile nicks teo mahken. Hannchen männe joa oäast, eck ßoll man ßoän, datt eck dä Schwätsken van’n Bäome krihge. Oabba bui Wuind un Regen upp dänn äoln Schwätskenbäome harümmerihbn, doateo hadde eck äok kaine Drihbe. Oasse Hannchen dänn näo hoöa, datt moe Gasts Emil ganz ümmeßüß in ßuin’n Auto mettnihm’m woll, däo hät’t moe doach dänn ganzen Dagg Voloff gihben.

Eck mott joa teogihbn, dat eck hadde nuischiag un lufthoöag was, dänn eck hadde lesen, datt iuse Bundespräsident un ßuin Freosminske äok noa Broakel upp düssen Westfalendagg kuhm’m wolln. Un dä boädn woll eck doach äok moall ganz gaian ßoän, dänn boäde ßänd moe’n bihdn ant Hachte wossen. Nich bläoß oasse Bundespräsident, nai, äok, weil dä Bundespräsident Heinrich hett wi muin Gräotvah un ßuin Freosminske Wilhelmine oasse muine Greotmoäm’m. Iuse Hoppa ßeä toe iuse Homma Muinken, un dä ßeä teo ühn Hinnack. Oabba datt ßött iuse Bundesäoln wall nich däon. Oabba man kannt äok nich wihdn!

Ett was oannick schah, datt man nich maia van dä schön’n Gihgend teo ßoähn kraich. Datt günk oalles ßäo unwuis floatt, un noahea reget äok näo! Unnawegens froage moe Emil, in wecken „Arbeitskreis“ eck dänn mettmahken woll. Noa, upp aboädn was eck niu just nich inrichtet! Oasse hoä moe dä „Arbeitkreise“ buinoamme, ßinn eck gluiks bui dänn oäasten blihbn. Datt was doach watt fo moe: „Der Bauer und die ländliche Kultur heute.“ Noahn Köppken Kaffee un geon Freostücke ßinn eck dänn noa muina Aboätstih goahn.

Eck kamm doa inne ganz vonihme Szellskopp. Doa woöan Professas un Doktas, doa woöan Landröäte un Direktas, doa woöan Landtagsabgeordnete un Buistoöan, oabba datt maistä woöan doach Buan un Scheolmästas. Doa woch niu just nich ßäo aboät’t oasse eck moe datt vostellt hadde, oabba watt doa mahket woch, datt teog doach an’n Pihk! Dä Buan hoäln ßick joa’n bihdn truigge, oabba dä Scheolmästas ßedden ßick doach geot fo iuse „ländliche Kultur“ in. Datt ßeä joa noahea ßümß iuse Bundespräsident! Eck moäne hoä hedde äok ßeggt, datt dä Lehrass un dä Buistoöan oalle wia üa „Herzblut“ an düsse Aboät ßedden mössen! Un eck moäne äok, datt dä Kinna wia maia Respekt, maia Frochtn vo üa Scheollaias habbn mössen. Datt stoätt doach oall in’n voäadn Giboatt!

Eck moäne , datt hoäat äok oalle mett teo dä „Kultur auf dem Lande“! Eck woät niu äok, watt doa ßüß näo oalle teo hoöat. Doa hoäat oalle datt Geo teo, watt wui van dänn Äoln buihäoln möchen un äok datt geo Nuigge! Un do hoäat äok iuse loäbe Platt teo. Un in düssa Aboät stoah wiu nich allaine! datt häbbe eck in dä gräodn Voßammlung mett iusen Bundespräsidenten ßoän! Un doavan well eck Ji joa oänlick votelln!

Häo hätt äok oall schnoäwidde Hoär, just oasse eck. Oabba ßüß esse näo düht krihgel un geot teogange. Hoä kamm ßäo doanne bui mui heä, datt eck ühn geot ubbe Schullan kloppt häbbn könne, Oabba doa was ßoan’n Häogen vanna Polizei, dä wah us ümma ubba Szuit. Eck loäbe, dä was bange, datt wui ühn watt däon heddn! Oabba nai, wui wolln ühn joa bläoß dä Hand gihbn, oabba datt woöa ühn un ßuina Wilhelmine doach wall teo vihl woan!

Watt dä Bundespräsident ßäggt hätt, datt was moe oalle noa dä Müssen. Oabba oannick risket häbbe eck moe, oasse düsse vonihme Minske platt küa! Teooäast ßeä hoä’n plattduitsket Ruimßel van Christine Kock un dänn ßeä hoä: „Eck wünske dänn Westfoalendagg 1963 oän’n kräftigen lange anhäollenden Wuiahall un datt ßuine Pläne upp geon Boden fallt un Voawiaklichung fuind. Wui witt gläubn un hohbn, datt iuse Häagott ßuine ßiagnende Hand höäl oba iuse Westfalen un datt ganze duitske Land!“ Un oasse datt ßeä, dä wasse ganich maia Bundespräsident, nai, doa was hoä Westfoale, doa was hoä Minske! Doa konn man in ßuin Hachte kuiken!

Datt hadde Hannchen, datt mett dä Kinna an’n Radio ßehden hadde, äok vonoahm’m, datt dä Bundespräsident bui dänn Plattküan woäk woan was, oabba datt hoä ßick watt iudn Äoge wisken mosse, datt hätt doach wall bläoß ganz woänige ßoän! Oabba moe esse doach näo maia ant Hachte wossen, dänn hoä küat platt un häddn woäket Gimoöde!

                                                                                          Jiu Otto van Stickdoäan 

 
 

pdf-datei